Achterlijke ballonnen
Ik kan het haast niet aanzien en ben ontzettend jaloers. Rot op met dat dikke kind en die achterlijke ballonnen. Ik voel me ellendig. Wat zouden mensen denken als ze mij zien? Ze zien vast geen gelukkige moeder. Met mijn ingevallen gezicht, zwarte kringen onder mijn ogen en gehavende armen van de infusen en het bloed prikken, zie ik er eerder uit alsof ik onder een vrachtwagen heb gelegen. In mijn tas zit een lijst met voedingsmiddelen om aan te komen. Nu mijn buik weg is, ben ik dunner dan ik ooit geweest ben.
Als R me komt halen, krijgt hij de volle laag. Heb je de auto soms in Timboektoe geparkeerd?, snauw ik hem toe. Ik reageer me op hem af en de hele weg naar huis is het stil. Tussen alle verbouwingstroep liggen de felicitatiekaartjes en een pak blauwe muisjes. R heeft ook slingers opgehangen. Wat voel ik me schuldig, dat ik zo lelijk heb gedaan. Het is afschuwelijk stil in huis.
Reageer op dit bericht