Altijd maar doorgaan, totdat…

post afbeelding

Herken je dit: Ik moet rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan. Ik kan hier nu niet blijven, ik kan hier nu niet langer blijven staan…
Dit gevoel hebben veel mensen. Misschien niet bewust, maar onbewust zeker. Misschien niet altijd, maar wel regelmatig.

Ik had het ook. Als ik me ontspande, was ik vaak bezig met de toekomst: Wat ga ik straks doen? Waar moet ik verder nog aan denken? Vergeet ik niet iets? Ik ging altijd maar door. Tot ik mijn eigen bedrijf startte.

Ik vind alles leuk!

Ik kreeg non stop leuke ideeën en wilde die ook allemaal direct uitvoeren. En ik kocht allemaal interessante boeken, las vele handige nieuwsbrieven en luisterde naar waardevolle webinars. Maar er was niet genoeg tijd om alles wat ik leerde in de praktijk te brengen. Daar werd ik enorm onrustig van.

Dit is toch niet de bedoeling?

Mijn hoofd liep over van al die informatie en leuke ideeën. Maar ik nam niet de rust om alles te verwerken, ik ging er direct mee aan de slag. Leidde dit tot kwaliteit? Nee. Mijn aanbod was versnipperd, ik miste de samenhang, maar wist niet hoe ik er één geheel van kon maken. Ik realiseerde me wel dat ik het anders moest aanpakken, maar hoe?

Stug doorgaan

En toen kreeg ik problemen met mijn oog. Maandenlang liep ik te tobben, ik kon mijn oog soms bijna niet openhouden en was vreselijk moe. Maar ik ging door. Soms hield ik mijn oog met één hand open terwijl ik met mijn andere hand verder typte. Echt!
Toen alle behandelingen niets hielpen, moest ik geopereerd worden. En daarna nog twee keer. Na elke operatie volgde een periode van herstel, waarin ik noodgedwongen met mijn ogen dicht op de bank lag. En elke keer kreeg ik inzichten die waardevol waren. Maar daarna rende ik weer net zo hard door.

Wanneer dringt het tot je door?

Tot na de laatste operatie. Ik heb vier weken pijn gehad, vier weken met mijn ogen dicht gezeten. Niet in staat om te lezen of tv te kijken. Pas toen kwam het inzicht dat het echt noodzakelijk is om af en toe alle informatiestromen te stoppen, geen nieuwe indrukken meer toe te laten. Je moet al die informatie de gelegenheid geven ’te landen’.

Waardoor viel het kwartje?

Ik werd door de pijn en vermoeidheid gedwongen alle informatiestromen te stoppen. Daardoor kreeg ik eindelijk de rust om alle input op me te laten inwerken. Het had nu de tijd om te rijpen en ineens vielen de puzzelstukjes als vanzelf op hun plek. De samenhang tussen allerlei losse onderdelen werd me in één klap volledig duidelijk en ik zag het grote geheel. En ik leerde mezelf een stuk beter kennen.

Acceptatie geeft rust

De behandelingen en de operaties hebben niets geholpen. Ik had nog net zo veel pijn. Maar ik had veel geleerd. Ik accepteerde mijn situatie zoals die was en ging beter naar mijzelf luisteren. Gelijk ging het beter met mijn oog en sindsdien gaat het goed. Ik merk het direct als ik keuzes maak die eigenlijk niet goed voor me zijn. Dan krijg ik direct weer last van mijn oog.

Wacht jij op ’the hard way’? Of ga je er liever nu gelijk mee aan de slag?


GD Star Rating
loading...

Gerelateerde Posts

Zo raak jij op vakantie minder snel aan de diarree

Door Gast Blogger

Bah! Op vakantie met een koortslip

Door Gast Blogger

Vruchtbaarheid: de kwaliteit van sperma

Door Redactie GezondTotaal

Gezonde levensstijl: productiever op het werk

Door Gast Blogger

Reageer op dit bericht