Is het waar dat naarmate je ouder wordt, je billen platter worden? Ik hoop het niet. Curaçao is het land van de billen. Mooie billen, grote billen, dril billen. Afijn, alle soorten billen dus. Soms vind ik ze prachtig, soms vind ik ze echt lelijk. Ik woon hier, lig met regelmaat op het strand en zie dus veel billen voorbij komen.

Nederlandse billen

Nederlanders herken je makkelijk aan de billen. Wij hebben geen flinke bilpartij of mooie billen die je kunt twerken. Althans, de meeste Nederlandse vrouwen. Laat ik de mixed chicks even achterwegen… Of toch niet? Volgens mijn stamboom behoor ik ook tot de niet bloed-zuivere Nederlanders, maar twerken is voor mij nooit weg gelegd. Of komt dat doordat mijn achtergrond een spoortje Aziatisch is… Een wir war in mijn hoofd over twerken en billen. Je kunt maar ergens druk mee zijn.

Gestuntel op een krukje

Met deze bil-vraag liep ik dus eigenlijk al een paar dagen rond. Vanmorgen vond ik het nodig om eens een goede inspectie bij mijn eigen billen te doen. Bovenop een klein krukje al wiebelend voor de grote spiegel in de gang. Die hangt voor mij namelijk net te hoog, waardoor ik zonder krukje niet goed mijn derriere kan zien. Ik denk, dat als er een camera zou hangen mijn gestuntel een ware internet hit zou worden. Helemaal als je het in slow motion zou laten zien. Eerst het gestuntel op het krukje, daar waar ik bijna mijn evenwicht verloor. Vervolgens mijn jeans naar beneden, daarna de schokkende uitdrukking op mijn gezicht. Echt, je lacht je rot. Gelukkig was er niemand en zijn de camera’s in huis overal op gericht, maar niet op mijn krukjesmoment.

Een deuk? Een deuk!

Billen veranderen dus wel degelijk in de loop van de jaren. In mijn rechterbil constateerde ik een deuk. Een hele echte deuk. Was er nou niemand van mijn kennissen en vriendenkring die tegen mij had kunnen zeggen, zeg schat, je hebt een deuk? Hoe vaak heb ik al niet met deze deuk op het strand gelegen met zo’n gezellig broekje aan. Je meldt toch ook als er een stuk spinazie tussen je tanden bungelt?

Tijd voor actie:
Ik reis voor een liposuctie of lipofilling af naar Colombia en laat daar mijn billen doen of…
Ik ga elke dag in onmogelijke yoga houdingen staan
no squat no ass was het toch?
Ik koop een corrigerende bikini of…
Ik accepteer de deuk en sta toe dat de aftakeling zijn intrede heeft gedaan of…
Ik maak me totaal niet druk en leef vrolijk verder

Dat laatste is natuurlijk de beste optie. Zo hoort het. Waarom stoort deze deuk mij dan toch en ben ik als een soort van psychopaat mijn billen aan het bekijken. Om dan toch te proberen aan het schoonheidsideaal te voldoen? Ja, ik beken.. inderdaad, ik wil graag dat alles perfect is. Heel vermoeiend hoor in mijn hoofd. De waarheid is namelijk dat ik 43 ben en billen nou eenmaal veranderen, net als de rest van je lichaam bij ouder worden. Ik kan sporten tot ik een ons weeg, ik kan gezond eten tot ik een vitaminewonder ben, maar daar gaat mijn deuk niet van weg.

Trots op mijn billen met deuk

Hoezo gaat de deuk niet weg? Terugkijkend naar oude vakantiekiekjes blijkt namelijk dat ik de deuk al rond mijn eenentwintigste had. Deze deuk is een onderdeel van mijn bilpartij. Weer gerustgesteld doe ik nog een poging op het krukje en kijk met dichtgeknepen ogen: de deuk valt eigenlijk best mee. Gelukkig komt het in mijn hoofd weer op om mij er gewoon niet druk over te maken. Ik laat de overige opties voor wat ze zijn. Ik doe mijn bikini broekje aan en taai af naar het strand. De fase van bil issues is voorbij en ben best trots op mijn billen met deuk.

---