‘Ik voel me zo gelukkig.’ Verbaasd keek ik opzij, naar mijn vriendin die na een operatie waarbij ze haar borst verloor nu een intensieve chemokuur onderging. Verkeerd verstaan, zeker. Maar nee, ik zag haar ogen en eerlijk is eerlijk, ze zag er gelukkig uit.

Levenskracht

‘Met al die warme mensen om me heen. Ook al denken ze soms niet te weten hoe ze op de situatie moeten reageren; iedereen doet gewoon zijn best. Zo veel aandacht en liefde, daar word een mens toch gelukkig van. En ik leef, ik heb me nog nooit zo levend gevoeld.’ Ik stond met mijn mond vol tanden. Tegen zo veel levenskracht en goede bedoelingen was ik even niet bestand.

Blijven hangen in de angst

Onze vriendschap gaat terug naar onze studententijd. Diepe gesprekken, het leven ontdekken met alles wat daar bij hoort. En nu hoort daar borstkanker bij. In eerste instantie riep dat bij iedereen in de omgeving angst op, en onzekerheid. Bij haar, haar vrouw, haar vader, bij mij en andere hechte vrienden. We zijn om haar heen gaan staan: ‘Je hoeft het niet alleen te doen.’ Maar waar zij vooruitgaat, blijf ik hangen in de angst. Bang haar te verliezen, bang de pijn te zien zonder verlichting te kunnen geven, bang voor wat de lichamelijke verminking met haar – en mij – doet.

Kanker ben je niet, dat heb je

Mijn vriendin is niet naïef, noch steekt ze haar kop in het zand. Ze weet en voelt dondersgoed wat kanker is en teweegbrengt. Maar ze weigert simpelweg de kanker te worden. Ik merk dat ik dat lastig vind. Natuurlijk, ze is en blijft Stella. De Stella die ik al ruim 25 ken, is slim, energiek, lastig, openhartig, ongeduldig, heeft flaporen en nog geen enkele grijze haar. En ze is nog duizend dingen meer. Waarom zie ik dan nu alleen KANKER in grote letters boven haar hoofd staan?

Leven en je best doen

Kanker heb je niet alleen, hoe waar is dat. Ik voel me zot. (Psychosociale) hulp en gesprekken zijn er voor mensen met kanker, hun partners, eventuele kinderen. Dat spreekt voor zich. Maar toch niet voor mij, zo belangrijk ben ík toch niet op dit moment? Toch heb ik mezelf even heel belangrijk gemaakt en er met Stella over gesproken. Eerst hebben we onze longen uit ons lijf gehuild. Vervolgens hebben we de armen om elkaar heen geslagen en tegen elkaar gezegd: we leven en we doen ons best.

En ik heb me nog nooit zo levend gevoeld..

Medische term voor borstafzetting of borstamputatie is mastectomie (red.)

---