Doorbreek het taboe!

Als vrouwen zichzelf geholpen achtten door dagelijks een verbandje te gebruiken en ongemerkt steeds meer beperkt te worden in hun dagelijkse activiteiten, zullen ze nooit de stap naar een echte oplossing nemen. Laten we beginnen met het taboe. Want in veel gevallen is dat nog steeds het geval. Je praat er niet gemakkelijk over. Niet met je dokter, niet met je man en zelfs niet met je beste vriendin. Tot zij erover begint! En dan blijken ineens heel wat vrouwen in je omgeving er mee te zitten.

Betere zelfhulp dankzij het internet omtrent blaasproblemen en urineverlies

In de huidige tijd is het een stuk eenvoudiger om (online) informatie te vergaren. Over alles. Ook over gezondheid van A tot Z. Ook over urineverlies. Vrouwen surfen veel over het internet. Websites en fora over blaasproblemen waar vrouwen over hun urineverlies praten worden steeds beter bezocht en de kwaliteit van de informatie wordt beter. Vanuit deze hoek zien we de zelfhulp steeds meer vorm krijgen. De oplossing van het probleem begint tenslotte bij de vrouw zelf. Beginnend urineverlies kan zo vaak adequaat worden aangepakt. Eenvoudige bekkenbodemspieroefeningen, een juiste plashouding, goed gereguleerde ontlasting en het voorkomen van blaasontstekingen voorkomt vaak erger. Maar zelfs bij wat hevigere blaasproblemen kan bijvoorbeeld het bijhouden van een plasdagboek, zoals iP-Plaslijst, inzichtelijk maken waar het probleem ligt. De stap naar professionele hulp is dan gemakkelijker te maken.

Positieve ontwikkeling in behandelingen voor incontinentie

In het recente verleden was niet alleen het taboe debet aan het lijden. Er waren ook geen goede oplossingen voor het probleem. Maar al te veel vrouwen hoorden van de problemen die zich voordeden na incontinentie operaties. Vooral het uitblijven van resultaat en de pijn bij het vrijen waren afschrikwekkende complicaties van dergelijke chirurgie.

Er is in de laatste jaren gelukkig veel vooruitgang geboekt. Inzicht in de mechanismen van incontinentie en begrip in de werking van de blaas heeft bijgedragen tot de ontwikkeling van verschillende behandelingen voor incontinentie. Waar tien jaar geleden fysiotherapie voor de onderkant nog hopeloos faalde is nu de begeleiding door gespecialiseerde bekkentherapeuten prettiger en werkzaam geworden. Deze oefeningen zijn de basis voor elke behandeling en zijn zelfs na een operatie noodzakelijk om het effect langdurig vast te kunnen houden.

Last van urineverlies? Negeer het niet!

Veel vrouwen bemerken het urineverlies voor de eerste keer tijdens sport of tijdens een verkoudheid waarbij ze veel niezen en hoesten. Opvallend vaak in aansluiting op een tweede bevalling. Soms gaat het vanzelf weg. Vaak echter wordt het gedurende de daarop volgende jaren langzaam meer. Zo langzaam dat de situaties waarin het optreedt gemakkelijk vermeden kunnen worden. Een inlegkruisje is snel gepakt. Na een aantal jaren blijkt de sport te zijn opgegeven en het inlegkruisje te zijn veranderd in een verband dat drie keer per dag vervangen moet worden. Er zijn vrouwen die seks vermijden vanwege dit urineverlies of zelfs niet meer op visite gaan omdat ze bang zijn de stoel van de buurvrouw te bevuilen. Isolatie staat voor de deur! Hier is bekkentherapie verplicht maar vaak niet meer genoeg. Na dertig of meer jaren urineverlies is er meer nodig.

Soorten incontinentie

De gynaecoloog en uroloog zullen proberen een inschatting te maken van het soort incontinentie. Hierbij helpt een plaslijst als iP-plaslijst enorm. Het verduidelijkt of het probleem in de blaas of in het afsluitmechanisme zit. Urineverlies bij hoesten, niezen, sporten en andere plotselinge bewegingen is typisch voor een slecht functionerende afsluitspier.

Urineverlies na sterke aandrang duidt meer op een blaasspier probleem. Meestal zijn deze moeilijk uit elkaar te houden. Zeker na dertig jaar aanpassen aan de situatie. De meeste vrouwen lijden aan stressincontinentie. Dit is het gevolg van een slecht functionerende sluitspier. Meestal omdat deze niet mooi op zijn plaats blijft zitten. De stress is in dit geval een drukverhoging in de blaas waardoor de urine naar buiten wordt gedrukt en niet meer goed door de sluitspier kan worden tegengehouden. Voor deze diagnose is sinds ongeveer tien jaar een goede operatie voor handen. Daarvoor was de operatie ingrijpender, minder succesvol en bevatte meer risico’s. Sinds de introductie van de bandjes die de plasbuis ondersteunen is een veel groter aantal vrouwen tevreden met hun behandeling.

Conclusie: we blijven onze blaas de baas

De combinatie van gemakkelijker bereikbare en betrouwbare informatie, met betere en minder ingrijpende behandelingsmethoden maakt dat voor vele vrouwen het moment is aangebroken om uit de taboesfeer te komen en hulp te zoeken voor een probleem dat zeker niet hoeft te worden weggestopt en ondergaan. Het is tenslotte de bedoeling dat we onze blaas de baas blijven.

---