In een vorige blog schreef ik over mentale weerbaarheid. Maar wat als het verder gaat. Wat als iemand je fysiek iets wil aandoen? In dit artikel deel ik mijn ervaring hiermee.

Bedreigd door een ‘bloedzuiger’

Het overkwam mij een poosje geleden. Er was een oplichter actief in onze wijk en toen ik hem in zijn kraag greep, werd hij agressief. Hij dreigde met een mes. Dat bleek grootspraak, dus bij gebrek aan steekwapen beet hij tot bloedens toe in mijn vinger. De politie was snel ter plaatse, de bloedzuiger werd meegenomen en ik werd naar het ziekenhuis gebracht voor behandeling van de bijtwond.

Zelfverdediging

Later zei een collega tegen mij: ‘Als nog eens iemand met een mes dreigt, dan zet je zijn handen klem achter zijn rug. Wat je niet doet, is hem bij zijn jas vasthouden zodat hij daadwerkelijk de handen vrij heeft om een mes te trekken.’
Ja, ja, zijn handen klem zetten achter zijn rug. Hoe doe je dat als vrouw bij een stevige man? Het zette me wel aan het denken. Hoe goed kan ik mezelf eigenlijk verdedigen?

Een echte Zoro

Jaren geleden heb ik kortdurend de schermsport beoefend, vooral vanwege het hoge Zoro-gehalte. Bovendien stond het strakke witte pakje me goed (toen nog wel). Als verdedigingsport heb je er echter weinig aan, want je loopt in het dagelijks leven niet met degens en sabels rond.

Hoge tandartsrekening

Daarna ging ik boksen. Ook dat was geen lang leven beschoren. Hoewel ik rake klappen kon uitdelen, was ik aanzienlijk minder goed in het ontwijken ervan. Pareren is best een belangrijk onderdeel van boksen. Als je voortdurend slaag krijgt, wordt de tandartsrekening wel erg hoog. Bovendien gaan collega’s zich toch echt afvragen of er sprake is van huiselijk geweld.

De eerste klap

Het niet kunnen afweren van klappen heeft iets te maken met gebrek aan dieptezicht. Een andere verdedigingssport gaan bedrijven heeft weinig zin. Ik moet het dus duidelijk hebben van de aanval, in de spreekwoordelijk zin: de aanval is de beste verdediging of de eerste klap is een daalder waard.

Is er een alternatief?

Het nadeel van de meeste spreekwoorden is dat ze achterhaald zijn. Stel dat ik de man die met een mes dreigde bewusteloos had geslagen en later bleek hij niet eens een mes te hebben? Leg dat maar eens uit aan een rechter.

Moet ik me dan maar gewoon laten bedreigen? Zijn dat de opties: slaan of geslagen worden? Er is nog een alternatief. Het ligt niet in mijn aard, maar soms is het de beste keuze. Toen de man dreigde met een mes, had ik ook een paar passen achteruit kunnen doen. Weglopen, afstand nemen. Het voelt als een zwaktebod, maar het zou me nu een hoop (medisch) leed schelen.

---