Maat 44

De eerste weken heeft S niet de standaardmaat 50, maar 44. In die maat had ik natuurlijk geen kleren klaarliggen. Mijn ouwe omaatje van 86 stapt op een dag op de fiets en haalt een pakje maat 44 voor S. Ik ben er ontzettend blij mee. Eindelijk iets van hemzelf. Geen uitgelubberde ziekenhuisrompers, maar een hagelnieuw ensemble van Nijntje.

Tijdens een wassessie raakt het pakje van mijn oma op de afdeling kwijt. Ik merk het pas als S en ik allebei thuis zijn. Mijn moeder belt naar het ziekenhuis op en vraagt naar het pakje. Ze vertelt dat het veel voor mij betekent, omdat mijn oma het heeft gekocht. Beloofd wordt dat er wordt gezocht. Twee weken later zit het pakje bij de post. Met een briefje: Hier het pakje van S. Na lang zoeken gevonden. We hopen dat het goed met jullie gaat. We missen S wel hier. Dat zijn dingen waar ik stil van word.

Voor meer verhalen: Dossier HELLP.

---