Trots

Vol goede moed sleep ik me die ochtend naar de douche en val op mijn krukje. Het lukt, zonder hulp en ik was zelfs mijn haar. Ik trek de mooiste jurk aan die ik bij me heb en stap trillend weer in bed. Na een pauze van tien minuten, pak ik mijn tas in. Het lijkt wel of mijn buik scheurt, maar dat kan vast niet. Even tanden op elkaar. Van S heb ik gisteravond al afscheid genomen. Trots zit ik te wachten als R komt.

Dan komt zuster I met een bedrukt gezicht mijn kamer binnen. Mijn leverwaarden zijn slechter geworden en ik moet nog blijven. Die dag ben ik niet te genieten. Er komt natuurlijk niemand op bezoek en ik krijg sms’jes van mensen die vragen hoe het is om weer thuis te zijn. ’s Avonds krijg ik mijn bordje eten van A. Zonder wat te zeggen of te vragen, schuift hij het onder mijn neus. Met een extra eitje, omdat ik dat zo lekker vind.

Voor meer verhalen: Dossier HELLP.

---