Hart op hol
Eerst krijg ik een medicijn om mijn buik te ontspannen. Mijn hart slaat ervan op hol, zo voelt het. Dokter F drukt met haar hele gewicht op mijn buik. Wat doet dat ontzettend pijn. Ineens is het doodstil. Ik vraag wat er is en hoor achter me: ‘als zijn hart binnen 30 seconden niet klopt, gaan we rennen’. Dat is uiteindelijk niet nodig. Poging mislukt. Ik krijg zelf een ECG. De uitslag is niet goed en er komt een cardioloog bij.
Verpleegster I brengt me naar een kamer waar ik alleen lig. Als ik zeg dat ik zo blij ben met mijn privéstulpje, kijkt ze me vol medelijden aan en zegt dat dat de normale gang van zaken is als je zo ernstig ziek bent. Door haar blik, lopen de rillingen over mijn rug. Gek genoeg besef ik nu pas voor het eerst dat het verkeerd kan aflopen. Ik durf R niet aan te kijken en staar naar het plafond. Naast me piept de monitor.
Reageer op dit bericht