Gemiste signalen

In een blog van Katy Rank Lev van Parents Magazine kwam ik laatst een interessante conclusie tegen naar aanleiding van het boek The Big Book of Parenting Solutions van Michele Borba, Ed.D. Deze Borba stelt (vrij vertaald): Als je kind moe of hongerig is, krijg je als ouder een reeks signalen van je kind zoals in de ogen wrijven of chagrijnigheid. Als je die signalen negeert, kan je er donder op zeggen dat je kind op een gegeven moment een driftbui gaat krijgen. Had je dus de signalen opgevangen dat je kind moe of hongerig was, dan had je de uitbarsting in de supermarkt kunnen zien aankomen en had je daar iets aan kunnen doen, zoals je kind even bij je buurvrouw achterlaten of de pizza bezorgservice bellen.

Zo zijn er volgens de blog van Katy nog een aantal valkuilen waar wij als ouders met open ogen intrappen en die leiden tot gedrag die je eigenlijk liever niet in je kind ziet. Ik zet er hier even een paar voor je op een rijtje.

5 valkuilen voor ouders

1. Wij zijn te negatief

‘Nee, niet doen! Hou daar mee op! Dat mag niet!’ We leggen doorlopend de nadruk op de zaken die kinderen niet mogen doen. En omdat we dat zo vaak doen, blijken onze kinderen het woord ‘Nee’ niet eens meer te horen. Bovendien vergeten we er vaak bij te vertellen wat dan wél mag. Het is beter om negatief gedrag juist te negeren en positief gedrag te prijzen.

2. Wij verwachten te veel van onze kleintjes

Als klein meisje ben ik eens meegenomen naar een chique diner in het Kurhaus. Samen met mijn zus heb ik daar luidkeels over Kriebeltje de Vlo gezongen, die altijd maar kriebelt. Kleine kinderen hebben nog geen begrip van sociaal geaccepteerd gedrag. Dat moeten ze juist nog leren. Ze leren dit niet door een boze blik of een felle ‘SSSTT’ maar door naar jou als voorbeeld te kijken of door jouw uitleg wat precies van hem of haar wordt verwacht en waarom.

3. Wij geven het slechte voorbeeld

Wat zeg jij of doe jij als je teen hard stoot of als je in het verkeer door een medeweggebruiker wordt afgesneden? Juist ja. En dan vinden wij het vreemd dat onze kinderen soms ook gedrag vertonen waar we niet blij mee zijn? Wij zijn ook maar mensen en kunnen wel eens uit onze slof schieten waar onze kinderen bij zijn. Volgens de blog van Katy kan je op dat moment het beste ‘sorry’ zeggen, de situatie uitleggen en gewoon opnieuw beginnen.

4. We praten te veel, maar komen niet in actie

‘Hou daar eens mee op, ik waarschuw je hoor, nog een keer en dan…’. Tja, wat dan? Je stelt vage grenzen waar je kind op een gegeven moment zijn schouders bij ophaalt. Duidelijkheid gaat in dit geval voor alles. Stel je grenzen en blijf daarbij.

5. We gaan er van uit dat wat voor het ene kind werkt ook voor het andere kind zo werkt

Er is een hoop geschreven over opvoeding en er zijn een hoop technieken die je wel of niet zou kunnen toepassen. Iedere ouder heeft wel een mening over opvoeden en vaak kunnen we het niet laten mede-ouders gevraagd of ongevraagd advies te geven. Elk kind blijft echter een uniek persoontje met een compleet eigen gebruiksaanwijzing, die in de loop der jaren ook nog wel eens wil veranderen. Je hebt een hoop tijd nodig om deze gebruiksaanwijzing goed te leren kennen. Wees daarom niet te streng voor je kind en vooral niet voor jezelf. Op een gegeven moment behoren de driftbuien tussen de groenten en het vlees echt tot de verleden tijd!

---