Het pré Garmin-tijdperk

Er was een tijd dat ik mijn rondjes liep en geen idee had van snelheid en afstand. Tactiek was toen om op de klok kijken als ik wegging, snel naar buiten rennen en bij terugkomst linea recta naar de klok om te kijken hoe lang ik erover gedaan had.

Voor de zekerheid trok ik dan een paar minuten van de tijd af want ik moest van de kamer nog helemaal naar buiten en op te terugweg weer helemaal naar binnen en dat zat natuurlijk niet in de kilometers die ik had uitgetekend in Google Maps.

Kortom; ik had geen idee.

Meten is weten

Mijn lief vond al die supersnelle tijden van mij nogal verdacht en een aantal jaren geleden kreeg ik van hem mijn eerste Garmin forerunner cadeau. En wat denk je? Ik ging helemaal niet zo hard! En ook helemaal niet zo ver! Het rondje waarvan ik jaren dacht dat ie 10km was, was maar 8,9! Ik heb eerst gewoon het horloge de schuld gegeven maar ja, GPS liegt niet natuurlijk. Toen ik me dat gerealiseerd had was het GAME ON.

Dat zullen we nog weleens zien!

Ieder rondje hardlopen werd letterlijk een race tegen de klok. Ik liep wedstrijd na wedstrijd tegen mijn eigen horloge. Net zo lang tot ik de tijden en afstanden waarover ik altijd oreerde echt kon lopen. Toen ik mijn Garmin eenmaal verslagen had, zijn we goede vriendjes geworden. Ik kan echt niet meer zonder.

Het Garmin-tijdperk

Inmiddels heb ik een Garmin Forerunner 410, een bakbeest van een horloge, maar een trouwe vriend die alles meet wat er maar te meten valt. Tijdens een interval training spoort hij me aan om op de gewenste snelheid en hartslag te komen en tijdens rustige rondjes helpt hij mijn tempo laag te houden. Maar er zijn ook nog van die super mooie avonden dat ik helemaal niet op de klok kijk. Hartstikke blij ben ik dan als ik bij thuiskomst 15km in 1:15 zie staan….oké..en 42 seconden, maar een beetje smokkelen mag nog wel, toch?

---