Twee emoties waarvan je zou denken dat ze het uiterste zijn van elkaar, maar is dat wel zo? Blijdschap voel je als je vrolijk bent, gelukkig bent, het gezellig hebt, als iets heel goed lukt/gaat enzovoort. Verdriet voel je als iets misgaat, als je iets of iemand verliest, als je naar hebt gedroomd, als je een afwijzing krijgt en soms wordt je er mee wakker en kan je je vinger er niet op leggen.

Tranen bij huilen en lachen

Wat is het fysieke verschil tussen huilen en lachen? Als je huilt komen er tranen, schokt je lichaam heen en weer, krijg je een frons op je voorhoofd en staan je mondhoeken naar beneden. Als je lacht krijg je kleine lachrimpels bij je ogen, trek je je wangen om hoog, je mondhoeken staan omhoog en je ogen stralen. Maar bij een goede slappe lach krijg je ook tranen en als je huilt moeten veel mensen soms lachen.

De boel opschonen

De twee emoties liggen erg dicht bij elkaar, maar het zijn twee hele verschillende gevoelens. Het is de piek en het dal en toch liggen ze vlak bij elkaar. We verstoppen verdriet en vreugde achter dezelfde muur. Sommige mensen worden daarom na een goede lach, zonder reden, ook wel verdrietig. De grote vraag is: is dat er, of schoont dat de boel juist lekker op?

Lach zonder reden

Kinderen laten hun emoties zien. Ze zijn blij of verdrietig, ze hebben geen remmingen en laten het allemaal zien en dat leren we af. We leren van onze omgeving dat je maar beter normaal kunt doen en niet te veel geluid moet maken. En daarom worden we matter en serieuzer naar de buitenwereld. Maar waarom niet met een glimlach?
 Het lijkt er op dat de meeste mensen het makkelijker vinden om zich rot te voelen dan om zich blij te voelen. Daarom leer ik mensen te lachen zonder reden. Ook op momenten dat je je minder goed voelt is dat mogelijk, ook al moet het uit het uiterste van je kleine teen komen 🙂

---