Weet jij wat de symptomen zijn van zwangerschapsvergiftiging en waar je goed op moet letten tijdens je zwangerschap? De HELLP stichting heeft een informatieve video gemaakt waarin 7 symptomen zijn toegelicht. Hoge bloeddruk Gemiddeld 10 procent van de vrouwen krijgen tijdens hun zwangerschap te maken met verhoogde bloeddruk. Veelal bij de eerste zwangerschap. Vrouwen die […]
Artikelen met label: HELLP
HELLP syndroom is een ernstige zwangerschapsziekte. Niet iedereen is bekend met HELLP en de veelal ingrijpende gevolgen en vele emoties voor de moeder. Voor patiënten en deskundigen is er nu gratis een informatief boek over HELLP syndroom beschikbaar. Het boek is in samenwerking met diverse direct betrokken artsen en patiënten opgesteld. Persoonlijke ervaring De aanleiding […]
Soms voel ik me ook wel schuldig als ik zit te zuchten en te steunen dat het lang duurt voordat ik zwanger ben. Hoe moet het wel niet zijn voor al die vrouwen die al jaren aan het proberen zijn? Ik kan me niet voorstellen hoe zwaar dat is. Volgens mij is ook geen relatie […]
Na een jaar geschiedt er een wonder. Ineens krijg ik kriebels bij het zien van baby’s. Ik merk dat ik graag een tweede wil. R is dolblij. Na mijn uitbarsting in het ziekenhuis waarbij ik hem het liefst een verklaring had laten ondertekenen dat er nooit een tweede zou komen, liet hij het wel uit […]
Zes weken na de bevalling sta ik weer op de parkeerplaats van het ziekenhuis. Toch weer even slikken bij het naar binnen gaan. Ik moet op controle bij dokter J. Als ik die dikke buiken in de wachtkamer zie, vraag ik me af of ik ooit nog zwanger wil zijn. Opgelaten stilte De wond op […]
De dag dat ik echt naar huis mag, heb ik geen energie meer om alles zelf te doen. Een verpleegster helpt me onder de douche. In een rolstoel zwaai ik iedereen gedag. R parkeert me in de hal en haalt de auto. Net als ik daar zit, komt er een vrouw voorbij die net bevallen is. Ze gaat ook naar huis. Ze ziet er stralend en gezond uit. In het autostoeltje ligt een, in mijn ogen, enorme baby. Haar man staat voor de deur en in hun auto liggen blauwe ballonnen.
Juist de kleine extra gebaren, zoals dat extra eitje zorgen ervoor dat ik een brok in mijn keel krijg. Een teken dat je geen nummer, maar een mens bent. Dat geldt ook voor de geweldige zorg die Sepp krijgt. Zo verontschuldigd een zuster zich dat S een roze dekentje heeft, omdat de blauwe in de was zitten. Het lijkt een onbelangrijk detail, maar voelt als een bewijs dat S niet zomaar baby 8033 is. Als een dokter zegt dat hij op mij lijkt, straal ik van oor tot oor.
R komt me op maandag om 9.00u ophalen. Met de man van het eten regel ik de avond voor vertrek dat ik als eerste van de gang ontbijt krijg. Ik neem me namelijk voor om als ‘verrassing’ voor R al helemaal klaar te zitten om 9.00u. Ook als je je belabberd voelt, moet je doelen stellen, zo denk ik. Als ik bij het krieken van de dag mijn beschuitje krijg, is A van de eetkar, heel blij voor me. Ik hoef nu niet meer op de lijst in te vullen wat ik die avond als diner wil. Hartelijk nemen we afscheid.
De nieuwste telg van de familie kan door iedereen met een computer en een inlogcode worden bewonderd via de webcam. Dat levert ook grappige situaties op. Zo vertelt mijn broertje dat hij ’s nachts na het uitgaan, samen met zijn studentenvrienden nog een half uurtje naar zijn nieuwe neefje kijkt. Ik zie ze al zitten met hun dronken hoofd. Als S zijn mutsje over zijn gezicht zakt, staat mijn telefoon roodgloeiend. Nu al zoveel fans.
Tijdens mijn zwangerschap was ik vast van plan om borstvoeding te geven. Flesvoeding leek me iets belachelijks voor types als Victoria Beckham. Nu weet ik het niet meer zo zeker. Ik voel me slap en zweet me een ongeluk. Acht keer per dag wordt mijn bed omhoog gezet en zit ik wezenloos voor me uit starend te kolven.
En dan is hij daar, S. Mijn kleine jongetje van 46 centimeter en 2 kilo. Vier weken te vroeg. Even wordt hij bij mijn gezicht gehouden en dan gaat hij samen met R naar de couveuseafdeling. Ik hoop dat er een dokter of zuster even in mijn hand of arm knijpt en een stomme dooddoener als: ‘Goed gedaan’ of ‘Het komt wel goed’, zegt. Maar iedereen is al weg. Op naar de kroketten. Ik knipper mijn tranen weg.
Met mijn hoofd lig ik in een spuugbakje. Wat voel ik me belabberd. Het wordt dus een keizersnede. De ruggenprik valt reuze mee. Wel vloekt de anesthesist, want er gaat iets niet goed. Het kan zijn dat ik morgen enorme hoofdpijn krijg. Gelaten knik ik. Dat kan er ook nog wel bij.
Die dag is de langste uit mijn leven. Ik heb inderdaad HELPP, een ernstige vorm van zwangerschapsvergiftiging. Ik voel me steeds zwakker en hoewel ik het niet wil denken, vraag ik me af of ik doodga. De gedachte kan ik niet verdragen. Hoe moet het dan met R? Stel je voor dat hij iedereen moet gaan bellen om te vertellen dat zijn vriendin en kind dood zijn? En hoe ga je dood aan HELPP?
Zuster I loopt af en aan met koude doeken om me af te koelen. Het lijkt wel of mijn lijf in brand staat. Na een vreselijke nacht wordt R om 07.00u gebeld dat hij moet komen. Waarschijnlijk wordt S die dag gehaald met een keizersnede. Bij een echo blijkt dat hij drie weken groeiachterstand heeft en in een stuit ligt. Ook dat nog. Ze gaan proberen hem te draaien. Wie weet lukt een natuurlijke bevalling toch nog. Ik vraag me af of ik daar nog kracht voor over heb.
Mijn lievelingsverpleegster is I. Als zij er is heb ik het gevoel dat alles goed komt. Ze is zo aardig en kalm. ’s Nachts moet ik ineens enorm overgeven en doet de bovenkant van mijn buik pijn. Is dat nou mijn maag? Ook sta ik plotseling midden in de kamer en probeer ik te bedenken wat ik daar doe. Ik druk op de bel en zeg dat ik maagpijn heb. Ik krijg een drankje tegen brandend maagzuur, maar dat helpt niets. Na een uur druk ik maar weer op de bel. Ik voel me bezwaard, maar ik kan niet anders. Gelukkig is zuster I dan in da house.