Femke blogt over haar leven en haar uitgezaaide borstkanker. Ze neemt je mee in haar geluk en verdriet. Dit keer een blog over overpeinzingen tijdens de vakantie en het afsluiten van een waardevolle periode.

De volgende stap

Nog een week en dan is het afgelopen. Nog een week en dan gaat het beginnen. De tijd speelt een spelletje met me, want aan de ene kant duurt het te lang en aan de andere kant gaat het te snel. De dag voordat we op vakantie gaan, sluiten we een belangrijke vakantie af. De maanden zonder ziekenhuis, de maanden zonder behandeling. Wat de uitkomst van het onderzoek ook zal worden, we nemen het mee op vakantie en krijgen twee weken de tijd om te beslissen en ons mentaal voor te bereiden op de volgende stap.

Gewoon even mezelf zijn

Het is zo dubbel nu de dag dichterbij komt. Ik verheug me op die twee weken, maar weet ook dat ze het einde betekenen van een bijzondere tijd. Want bijzonder is het geweest. Het even zorgeloos genieten en niet nadenken over wat er nog komt. Gewoon even mezelf zijn en mijn lichaam de kans geven te herstellen van twee jaar behandelen. Elke dag geplukt en geen gelegenheid onbenut gelaten om te proosten op het leven.

Even de angst kunnen loslaten

Nu het einde in zicht komt, kijk ik tevreden terug. De tijd die achter mij ligt, zie ik als extra tijd die ik gekregen heb en die niemand mij ooit nog kan afpakken. Het is mij gelukt om af en toe de angst los te laten en niet na te denken over de mogelijke gevolgen van mijn beslissing. Nu het einde in zicht komt, is het tijd de balans op te maken en zelfs al weet ik nog niet wat er in mijn lichaam gebeurt is, de balans slaat uit naar de goede kant. De mooie momenten, de liefde, de vriendschap, het leven.

Lees hier de hele blog van Femke.

---