Al bijna tien jaar ziet mijn man zijn twee zoontjes niet. Hij is helaas niet de enige die na een (v)echtscheiding zijn kinderen verliest. Meestal is het zo: waar twee ruziën, hebben twee schuld. Maar er is altijd één partij volkomen onschuldig en dat is het kind dat ertussenin staat.

Big business voor advocaten

Juristen verdienen goud geld aan dit probleem. De partij die zijn kind(eren) moet missen, moet diep in de buidel tasten om zijn ouderschap te mogen vervullen. Zo’n juridisch gevecht kent meestal alleen verliezers en is bovendien vaak zinloos bij een onwillige ex. En als het nodig is, wordt de laatste troef uitgespeeld: seksueel misbruik.

Beschuldigd van een misdrijf

Het overkwam mijn lief en mij. Nog steeds heb ik moeite dit te schrijven of hardop uit te spreken. Seksueel misbruik van een kind is een misdrijf. De gruwelijkste, meest walgelijke daad die er bestaat. Een daad waarvoor geen straf zwaar genoeg is. En dan ineens word je er zelf van beschuldigd.

Ik herinner me nog pijnlijk goed het moment. Het was een vrijdagavond, ik zou een avondje uitgaan met collega’s. Mijn man had die middag met zijn ex het eerste gesprek gehad bij de mediator. ‘Er is iets vreselijks gebeurd,’ zei hij bij thuiskomst. De tranen stonden in zijn ogen.
Er waren al jaren de meest vreselijke ruzies en beschuldigingen. Op dat moment kwamen de kinderen al ruim een jaar niet meer bij ons. Wat kan er nou nog erger zijn dan alles wat er al is gebeurd, vroeg ik me af. ‘Ze beschuldigt ons van misbruik.’

Tegenstrijdige emoties

Hij had verwacht dat ik zou instorten, schreeuwen of met spullen gooien. Maar ik was verdoofd. Ik ben zelfs nog op stap gegaan en weet dat ik Indiase curry heb gegeten. Voor de rest hing er een filter over die avond. Pas toen ik terug naar huis liep, sijpelden de eerste emoties binnen: verdriet, woede, onmacht en angst. Angst voor wat ons boven het hoofd hing. Zijn emoties werden vooral onderdrukt door een enorme vechtlust. De tegenstrijdigheid in de manier hoe we ermee omgingen, heeft onze relatie menigmaal laten wankelen.

Dubieuze timing

In de bagger die over ons heen werd gegooid, hadden we één ‘voordeel’. De timing van de beschuldiging was nogal dubieus. Zijn ex kwam ermee tijdens de mediation. Gedurende het uur bij de mediator waren alle kleine en grote frustraties al besproken. En vlak voor het einde kwam dan die opmerking: ‘O, er is nog iets. Ze hebben ook de kinderen seksueel misbruikt.’

Onderzoek door AMK

Ik geloof niet dat de mediator het ooit serieus heeft genomen. Het was nota bene mijn eigen man die er bij haar op aandrong om melding te maken bij het AMK (algemeen meldpunt kindermishandeling). Er kwam inderdaad een ‘onderzoek.’ Een vermoeide maatschappelijk werker sprak met mijn man en zijn ex. De kinderen en mij werd niks gevraagd. De conclusie op basis van één gesprek: ‘er is geen sprake van seksueel misbruik.’

Bittere nasmaak

De uitspraak was in ons voordeel, maar we bleven zitten met een nasmaak. Mijn man kreeg zijn kinderen er niet mee terug. Bovendien leg je een dergelijke beschuldiging niet naast je neer. ‘Waar rook is, is vuur,’ zouden mensen zeggen en vervolgens hun kroost angstvallig weghouden. Zouden we na zijn jongens ook nog onze vrienden kwijtraken?

Onschuld ontnomen

Dat laatste gebeurde gelukkig niet. Niemand had de beschuldiging ooit geloofd. De jaren daarna kregen we heel wat pasgeborenen in onze armen gedrukt. Er kwamen logeetjes, waarbij we soms de opdracht kregen: ‘geef haar nog een zetpil vanavond, want ze is wat koortsig.’
In het begin kostte het ons moeite om dit argeloos te doen, zoals we ooit ook bij zijn jongens hadden gedaan. Om ons over te geven aan de onschuld die er altijd al was, maar die ons zo bruut was ontnomen.

Geaccepteerde stilte

Het heeft jaren geduurd voordat we het voorval achter ons konden laten. Mijn man maakte de keuze om uit het zinloze gevecht te stappen, ten koste van zichzelf en hopelijk ten gunste van de rust voor zijn kinderen. We leerden leven zonder het geluid van kindervoetjes door het huis. We accepteerden de stilte in hun slaapkamers en de afwezigheid van hun lach.

---