Niet falen, maar balen!

Het is me opgevallen, dat veel vrouwen met een nare bevallingservaring, vinden dat ze gefaald hebben.

Hoe kan je gefaald hebben als je je doel hebt bereikt?

Je kind is geboren, dus je missie is geslaagd.

Als de omstandigheden of de ligging van je baby tijdens je bevalling ongunstig waren of je lichaam maakte onvoldoende bevallingshormonen (oxytocine) of pijnstillende hormonen (endorfinen) aan, dan is dat niet falen, maar balen.

Geloof me, één letter maakt een enorm verschil in je beleving.

Wanneer je denkt dat je gefaald hebt, dan heb jij schuld aan het verloop van de bevalling. Bij balen ligt de schuld niet bij jou, maar bij de omstandigheden. Het is mooi om te zien hoe cliënten hun negatieve herinnering aan de bevalling zelf kunnen veranderen door het als balen te zien in plaats van als falen.

Om vrouwen te helpen en te begeleiden wil ik je vragen onderstaande vragen voor jezelf te beantwoorden. Wanneer je op één van deze vragen ja hebt geantwoord, kun je de volgende (schrijf)opdracht doen.

Vragen beantwoorden

Beantwoord voor jezelf de volgende vragen:

• Speelt een eerdere bevalling een negatieve rol in je leven?
• Beïnvloedt die eerdere bevalling je huidige zwangerschap?
• Zorgt een eerdere bevalling voor (extra) angst voor je komende bevalling?
• Merk jij dat je hartkloppingen krijgt of dat het zweet je uitbreekt als je aan je bevalling terugdenkt?
• Heb je nachtmerries waarin je opnieuw aan het bevallen bent?
• Of probeer je juist uit alle macht om níet aan je bevalling terug te denken?

 

(Schrijf)opdracht

Schrijf je bevallingsverhaal op. Het gaat om je gevoelens tijdens de bevalling en niet om de feiten.

Het gaat er niet om hoe je verloskundige of gynaecoloog jouw bevalling in een verslag heeft samengevat, het gaat erom hoe jij je bevalling ervaren hebt.

Dus niet: ‘Om tien uur kwam de verloskundige. Ik had twee centimeter ontsluiting en ze vertrok met de mededeling dat ze drie uur later terug zou komen.’

Maar: ‘Toen de verloskundige vertrok en zei dat ze pas drie uur later terug zou komen, voelde ik paniek opkomen. Hoe moest ik in godsnaam die drie uur doorkomen alleen met mijn man. Die drie uur waren de langste uren van mijn leven. Ik voelde me in de steek gelaten.’

Schrijf je gevoelens van je af

Blijf niet met je nare gevoelens rondlopen, maar schrijf het van je af. Wanneer je je verhaal opschrijft, komt er orde in de chaos van herinneringen. Het kan een bevalling op zich zijn om alles op te schrijven, maar daardoor krijg je er wel een andere kijk op. Je bekijkt het van een afstandje – op je papier of beeldscherm – en daardoor kun je er vaak ook gevoelsmatig wat meer afstand van te nemen.

Deel je verhaal hardop

Lees daarna je verhaal hardop voor, bijvoorbeeld aan je partner, een familielid, een vriendin of je verloskundige. Dat kan heel emotioneel zijn, maar meestal overheerst naderhand een gevoel van opluchting.

Je bent niet alleen; perfecte moeders bestaan niet!

Deze tekst is afkomstig uit mijn boek ‘Perfecte moeders bestaan niet’. In het boek lees je meer informatie, verhalen en ervaringen van vrouwen met herkenbare (bevallins)verhalen, zie ook www.perfectemoedersbestaanniet.nl. In dit boek wordt theorie afgewisseld met ervaringsverhalen, onder andere van vrouwen die – net als jij – hun bevalling als heel heftig hebben ervaren.

---